De afgelopen weken ben ik ijverig bezig geweest met het opruimen van mijn kantoorkasten. Mappen met aantekeningen van jaren terug, knipsels, krantenartikelen. Ik kwam van alles tegen. Bewaard omdat ik het op dat moment interessant vond, of nog eens terug wilde lezen, maar uiteindelijk is daar van de meesten niet veel van gekomen.

Uiteindelijk ben ik best veel tijd kwijt geweest aan het schiften en doorlezen van alles. Zo kwam ik nog een leuk briefje tegen van een klant, waar ik weer heel blij van werd en jij wellicht nu ook, daarom geef ik het even door. 

Ze schreef: ‘Ik voelde dat er bijzondere en gevoelige kinderen in mijn klas zaten en wilde graag weten op welke manier ik het beste met ze kon omgaan en/of iets meer voor ze kon betekenen. Tijdens jouw coaching heb je me laten kijken naar mijn eigen gevoeligheid en deze onder ogen leren zien. Een mooi stukje ontwikkeling op mijn pad, waar ik ook het talent en licht in mijzelf mocht ontdekken, erkennen en ervaren. Het is nog wel pril, maar het voelt als thuiskomen en het hoort bij me. Ik maak nu kleine stapjes om me op die manier te laten zien. In mijn privéleven en voor de klas. Het is een kwestie van tijd en training is om dit volledig te kunnen integreren in mijn leven. Steeds weer afstemmen op het positieve, om al die programmeringen die me overschaduwen, me niet meer kunnen doen terugvallen in teleurstelling en slachtofferschap. Ook al word ik soms meegesleurd door alle regels en eisen die het onderwijs aan me stelt en voel ik me machteloos vanwege het systeem, het allerbelangrijkste is dat ik er (weer) ben voor de kinderen en ze de aandacht kan geven die ze nodig hebben’

Kijk, daar doe ik het voor. Met haar heb ik bijzondere gesprekken gevoerd en uiteindelijk is haar talent, kennis en persoonlijkheid behouden voor het onderwijs.

Ik kan wel zeggen dat ik een beetje trots ben dat dit uiteindelijk de uitkomst was, want haar machteloosheid won het bijna van haar droom om ‘ kinderen te helpen op weg naar hun toekomst,’ zoals ze dat zei.

Natuurlijk, ik kan niemand dwingen om in het onderwijs te blijven werken, maar het is wel mijn uiteindelijke doel, omdat ik van mening ben dat alle kennis, wijsheid en vaardigheden zoveel mogelijk binnen het onderwijs bewaard moeten worden.

Misschien heb jij ook het gevoel dat er kinderen in je klas zitten die net even anders reageren op jou, of met andere dingen bezig zijn dan de gemiddelde leerling en bezorgt het je een onzeker gevoel en zelftwijfel. Wellicht soms zelfs machteloosheid met alles wat er nog meer speelt.

Blijf hier niet in hangen en doormodderen, maar bespreek het met je collega’s. Hoe gaan zij hiermee om? Welke adviezen kunnen ze je geven? Misschien heb je dit al eens gedaan, maar heeft het je geen steek verder gebracht. Ga niet aan jezelf twijfelen, want daarvoor heb je al genoeg meegemaakt.

Download mijn gratis inspiratiesheet ‘Verbindend communiceren’, of boek een gratis inspiratiegesprek via:  https://karen-wessels.youcanbook.me

Verbindende groet,

Karen

*****************************Speciaal voor jou***********************