Mijn vriendin zou wakker liggen door mijn eten

Mijn heerlijke voorgerecht staat op tafel. De vriendin waar ik zo lang voor in de keuken heb gestaan, kijkt er watertandend naar – en toch eet ze het niet op: ‘Ik laat dit maar even aan mij voorbijgaan, want anders slaap ik vannacht weer niet van de maagpijn’. Heb ik daar nu zo mijn best voor gedaan, denk ik. Natuurlijk wil ik niet dat iemand een slapeloze nacht heeft van mijn kookkunsten, maar ik vind het wel jammer van alle moeite die ik heb gedaan om mijn diner extra lekker te maken.
Op dat moment zie ik dat zij hetzelfde doet als de ervaren leerkrachten die ik in mijn praktijk coach. En ik vraag door.

Ze heeft al 20 jaar last van haar maag
Op mijn vraag hoelang ze al last heeft van haar maag antwoordt ze ‘Al 20 jaar.’ Ze vertelt kort hoe ze door de medische molen is gegaan, maar dat de specialisten, op wat kleine dingen, niets hebben kunnen vinden wat haar maagpijn kan veroorzaken. Ze slikt antidepressiva en iedere dag een paar paracetamol om de pijn en het ongemak wat te verzachten.

Er ís misschien een oplossing…
Inmiddels zitten we aan het hoofdgerecht. Weer bekijkt ze haar bord kritisch en vraagt wat er zoal in zit. Voorzichtig neemt ze een paar hapjes en eet bijna de helft op, maar het toetje raakt ze nauwelijks aan. Ik adviseer mijn vriendin om eens te kijken op de website van een therapeut die een familielid met net zulke vage langdurige klachten goed geholpen heeft. De therapeut en zijn website zijn overigens net zo vaag als de klachten – het familielid noemt het ‘het mannetje dat aan je ‘grote teen trekt’. Mijn vriendin schiet in de lach. ‘Ik ben wel benieuwd hoe dat werkt’.

Maar ze ziet er toch van af
Ik vraag de contactgegevens op en geef die aan haar door. Ze is er blij mee. De volgende dag krijg ik een bericht van haar dat ze er toch maar van afziet.  Ze heeft er nog eens over nagedacht, maar ze heeft op zijn website gelezen dat hij wel 100 kwalen kan behandelen. Ook maagzuurklachten, alleen die heeft ze niet. Daarom ziet ze er maar van af. Ik weet niet wat ik lees.

Veel ervaren leerkrachten doen hetzelfde
En toch: ik hád het kunnen weten. Want heel veel van mijn coachklanten zie ik feitelijk hetzelfde doen. Ze hebben ergens last van. Steeds meer last. Geen maagpijn, maar pijnlijke situaties in hun werk. Waar ze voorheen vol zelfvertrouwen voor de klas stonden, loopt het steeds minder lekker. Ze hebben dagelijks problemen in de klas, met hun collega’s of met de ouders van hun leerlingen en ze liggen er – net als mijn vriendin dus – regelmatig wakker van.

Zou jij pillen blijven slikken?
Wat zou jij doen?  Zou jij, net als mijn gast,  je neerleggen bij de situatie, de pijn en de slapeloze nachten accepteren. Ofwel, kies jij voor antidepressiva en paracetamol? Accepteer je de situatie zoals die is omdat je de stap niet durft te zetten om hulp te vragen?

Je ziet het aan mijn vriendin: als je blijft hopen dat het op een dag vanzelf wel overgaat en niet gelooft dat iemand je kan helpen met jouw specifieke probleem, dan blijf je met dezelfde pijn rondlopen. En als jij die leerkracht bent die er gewoon niet meer uit komt met haar klas, dan kun je je daar natuurlijk bij neerleggen. Dan kun je aanvaarden dat kinderen nou eenmaal ingewikkelder zijn dan vroeger, dat hun ouders anders in de wedstrijd zitten, dat de maatschappij is veranderd… en zelf steeds ongelukkiger voor de klas blijven staan.

Je kunt ook kiezen voor een oplossing
Misschien herken je iets van jezelf in mijn verhaal en wacht je nog steeds totdat je situatie vanzelf verandert. Dat zou kunnen, maar je kunt ook direct hulp inroepen. Wacht niet langer, maar neem contact met op via https://karen-wessels.nl/contact voor een verkennende afspraak.

Ik zal niet aan je grote teen trekken. Wat ik wel doe, is samen met je kijken wat je als eerste kunt doen om jouw ‘maagpijn’ te verzachten, zodat je je weer kunt verheugen op je dagelijkse menu.

Warme groet, Karen