Je wilt dat een situatie verandert, maar je durft deze niet bespreekbaar te maken, omdat je bang bent voor de gevolgen of omdat je niet goed weet hoe je dat het beste kunt aanpakken. Misschien neem je een afwachtende houding aan in de hoop dat een ander erover begint.

Ervan uitgaand dat alles wat er gebeurt in je leven je iets te zeggen heeft en je een spiegel voor houdt, geef ik je graag mijn ervaring mee; een beginnersfout als levensles.
Het was tijdens een van mijn eerste trainingen van een basisschoolteam ruim tien jaar geleden. Ik mocht in twee dagdelen acht leerkrachten helpen om beter in contact te komen met zichzelf en met elkaar. Met de directeur had ik mijn aanpak doorgesproken en hij was enthousiast over de invalshoek van mijn training.

Deze vond plaats in de grote lerarenkamer, waar iedereen z’n vaste plek aan de grote tafel bleek te hebben. Eén wat oudere vrouwelijke leerkracht sprak bij binnenkomst haar twijfel uit over het nut van mijn training tegenover een van haar collega’s. Dat hoorde ik onbedoeld. Volgens haar liep ze al te lang mee in het onderwijs om ‘van weer zo’n communicatietraining’ nog iets te leren.

Ik was gewaarschuwd! Alleen, ik ging er niet op in, omdat ze haar opmerking niet direct aan mij gericht had en ik verwachtte dat ze na de training er anders over zou denken, of dan in ieder geval gevraagd haar mening zou geven.

Bij de voorstelronde voelde ik bij de anderen wat achterdocht jegens mij en bij de eerste opdracht, die ze in tweetallen moesten uitvoeren, voelde ik weerstand. Ik registreerde dit, maar adresseerde dit niet direct omdat ik verwachtte dat het gedurende het verloop van de training beter zou gaan. Dit bleek niet het geval.

Aan het eind van de training vroeg ik daarom of iemand iets wilde zeggen over het onderwerp en of er nog op- of aanmerkingen waren, maar iedereen zweeg, pakte zijn spullen en vertrok. Beduusd over de gang van zaken en onzeker over mijzelf bleef ik achter in de lerarenkamer. Wat was hier gebeurd?

De volgende dag belde ik de directeur en vroeg hem wat er aan de hand was. Hij zei dat hem ter ore was gekomen dat het team de training wat overbodig vond en dat ze hun tijd liever anders besteedden, maar hij was overtuigd dat het nuttig was en wilde dat het gewoon zou doorgaan. Dit was voor mij een grote teleurstelling om te horen. In het tweede deel wilde ik dieper op het onderwerp ingaan, maar hoe ging ik dat aanpakken met dit team?

Ik besloot om deze vervelende ervaring te gebruiken en als casus in te brengen tijdens de tweede training. Bij binnenkomst van de deelnemers was de weerstand weer voelbaar en dat was voor mij het startsein om direct met de deur in huis te vallen en ze te vertellen hoe ik de vorige training had ervaren. Ze aan de hand hiervan te illustreren hoe uit- verbinding-zijn eruit ziet en waarom.

Een duidelijker voorbeeld had ik me niet kunnen wensen. Van hun kant maar, ook van mijn kant en daarom gaf het mij direct handvatten om het onderwerp over verbindend communiceren duidelijk te illustreren. Bij ieder teamlid kon ik aangeven wat hij of zij had gedaan of nagelaten en wat daarvan de impact was op mij. Op deze manier werd het alsnog een hele beeldende en daardoor waardevolle training voor iedereen.

Om te voorkomen dat jou zoiets overkomt, geef ik je de 5 tips nogmaals op een rij:

#1. Neem je gevoel serieus
In dit geval was het erg belangrijk dat ik mijn gevoel serieus had genomen. Dat ik mijn alarmgevoel serieus had genomen en niet in de aanname was gaan zitten dat de lerares, wanneer ze dit echt meende, mij dit wel direct in mijn gezicht zou zeggen.

#2. Durf confronterend te zijn
De veronderstelling dat de leerkracht duidelijk vooraf haar bedenkingen naar mij zou uitspreken, was achteraf gezien een manier om niet al te confronterend te hoeven zijn. Had ik dit wel gedaan dan had ik geweten waarom zij meende dit te moeten zeggen en had ik daarop kunnen inspelen.

#3. Stel jezelf niet emotioneel afhankelijk op van anderen
Meestal ben je zelf degene die met het vervelende gevoel blijft zitten. Daarom is het raadzaam om jezelf niet emotioneel afhankelijk te maken van anderen, maar om zelf stappen te zetten en de regie terug te pakken over de situatie.

#4. Geef je verwachting en behoefte aan
Natuurlijk had ik direct moeten reageren en mijn verwachtingen tegenover het team moeten uitspreken. Door dit niet te doen, gaf ik het signaal af dat zij over mijn grens heen konden gaan. Wees daarom duidelijk naar de ander toe waar die ligt.

#5. Benoem feitelijk wat je waarneemt
Wanneer je een situatie bespreekbaar wilt maken, dan is het belangrijk om de feiten te benoemen en niet uit te gaan van emoties en aannames, zoals ik dat heb gedaan. Bij binnenkomst van de deelnemers was de weerstand weer voelbaar en dat was voor mij het startsein om direct met de deur in huis te vallen en ze te vertellen hoe ik de vorige training had ervaren. Om ze aan de hand hiervan te kunnen illustreren hoe uit-verbinding-zijn eruit ziet en wat dat met je doet.

Nu ben ik benieuwd! Welke tips zijn voor jou waardevol en hoe ga je deze in je dagelijkse leven toepassen? Laat het me hieronder weten, maar vooral wat je ervaring is geweest met deze oefening. 

Als dank voor je reactie krijg je een gratis ticket ter waarde van € 97,- voor mijn online training ‘Klik met je klas’. Bestel het hieronder en leer nog bewuster om te gaan met lastige situaties in de klas en daarbuiten, zonder het plezier in je werk of je zelfvertrouwen te verliezen. 

Wil je mij verder helpen om meer Bewuste Vrouwen In het Primair Onderwijs te inspireren? Deel dan deze blog op jouw tijdlijn met jouw relaties op LinkedIn. Dat waardeer ik enorm en alvast heel erg bedankt! En voeg me gerust toe aan jouw netwerk.

Hartelijke groet,

Karen

————————————————————————————————————-

Expert op het gebied van Verbindend Communiceren. Coach, sparringpartner en trainer van Bewuste Vrouwen in het Primair Onderwijs om vanuit het contact met zichzelf het contact met hun omgeving te maken, zodat ze met veel Lef, Liefde en Plezier voor de klas staan. Auteur van het Ebook ‘Zo word je de Ster in de klas’

‘Ik ben ervan overtuigd dat je niet voor niets dit vak hebt gekozen. Om die reden is het belangrijk om die motivatie en vreugde vast te houden, wat er ook gebeurt. Het is daarom mijn doel om je volledig bewust te maken van jouw onvermoede kwaliteiten, talenten en vermogens, zodat je deze te allen tijde kunt inzetten in je dagelijkse praktijk.’
=================================================================
Hieronder zie je een lijst met mijn andere blogartikelen. Lees ze gerust en laat me weten wat je ervan vindt. Ik ben altijd benieuwd naar jouw reactie!

‘In contact zijn en verbinden is de sleutel tot harmonie’